Dziedziniec

- Źle ci się wydaje. Jest dobrze... No chyba, że to ja poświęcam mało czasu tobie, to wtedy krzycz.- Powiedział i musnął wargami jego czoło. 
- Wracajmy, bo się znów przeziębisz.- Dodał po chwili.

- Nie, nie, skądże. Poświęcasz mi wystarczająco czasu. - wyjaśnił i skinął lekko głową, podnosząc się powoli ze schodów i złapał lekko za głowę.
- Nadal jestem przeziębiony. - wymamrotał tylko.

Podniósł się ze schodów i skinął głową.
- To do środka, ale już.- Mruknął trochę niezadowolony, po czym złapał go za rękę i wciągnął do zamku.

- Idę, idę. - wymamrotał i wszedł za nim do zamku.

Wyszedł na dziedziniec, ciekaw czy ktoś odważy się przyjść na trening. Wczoraj niestety takowego nie było z jego winy, ale to się pominie. Sądził jednak, że reszta będzie na to za bardzo tchórzliwa, aby odbyć z nim kolejne ćwiczenia, pff.

Wyszedł na dziedziniec. Co prawda gdzieś tam był w nim lekki strach przed treningiem, ale chyba po to tu przyjechał, więc postanowił pójść i sprawdzić jak będzie. Szczerze nie wiedział czy ktoś się zjawi, ale po przekroczeniu drzwi tylko westchnął cicho i przysiadł na schodach, zerkając trochę niepewnie w stronę trenera. Może ktoś jeszcze przyjdzie, nie chciał zostać sam z trenerem, bo po jednym z wieczorów miał lekkie obawy.

Przed pierwszym treningiem, jakimś dziwnym trafem zaginał w akcji, ale to nie ważne. Wyszedł przed zamek i zerknął po zebranych. 
- Przyszedłem za wcześnie?- Rzucił nie widząc zbyt wielu osób i zmierzwił sobie włosy.

Wbiegła na dziedziniec, oczywiście spóźniona. Była przebrana w sportowe ciuchy. Stanęła obok "tłumu", skrzyżowała ręce na piersiach i spojrzała kątem oka na obecnych.

- Tyle was? - uśmiechnął się rozbawiony, a następnie prychnął. No cóż, widocznie pozostali tyko ci najodważniejsi. Może pasowałoby ich złamać?
- To jak? Gotowi?

Podniósł się w końcu ze schodów i przeciągnął. Na słowa trenera skinął twierdząco głową.
- Gotowy. - odparł spokojnie, przyglądając mu się kątem oka.

- Tsssa... gotowa.- Mruknęła.
Miała nadzieję, że tym razem ich najwspanialszy trener się nie wkurwi i nie skończy treningu po piętnastu minutach.

Cóż trzy osoby to i tak dużo. Wzruszył ramionami schodząc po schodach.
- Tak, tak.- Wyszczerzył się i przeciągnął.

- Idziemy na boisko. To znaczy, ja idę a wy biegniecie - sprostował i rzeczywiście ruszył w stronę boiska. A niech im już będzie, nie zamęczy ich tym razem cmentarzem.

Wzruszyła ramionami i pobiegła na boisko.

Słysząc słowo "boisko" trochę mu ulżyło. Nie chciał biegać po cmentarzu, bo nie czuł się tam zbyt dobrze. Jeszcze dłuższą chwilę stał w miejscu, a dopiero potem truchtem ruszył w stronę boiska.

Tylko skinął głową i o dziwo w ciszy pobiegł na boisko.

Zestrachany wystrzelił z zamku jak głupi. Następnie usiadł na schodkach prowadzących do środka i cicho westchnął. Chyba był bezpieczny. W końcu nadal panował dzień... a w dzień raczej żadnych potworów z lochów się nie bał. Chyba.

Zwykle o 16 był trening, więc to naturalne, że wyszedł na dziedziniec. Widział jakiegoś blondyna, ale nie odezwał się. On tam akurat emo się nie przejmował, pff~

Gdy dojechali na miejsce, zapłacił kierowcy, po czym wysiadł i przeciągnął się. W jakimś stopniu zamek był przyjemniejszy niż szpital. Zgarnął torbę bruneta z bagażnika i powoli ruszył tyłem, zerkając na towarzyszy. 
- Poradzicie sobie?

Wysiadł w końcu z samochodu i wziął Yasuo na ręce, zerkając na niego. Potem spojrzał na blondyna.
- Tak tylko musisz otwierać drzwi bo nie mam jak. - zaśmiał się.

w samochodzie mu się znowu przysnęło i nawet gdy chłopak wziął go na ręce nie obudziło go to.

- Da się zrobić.- Mruknął wspinając się po schodach, po czym zerknął na bruneta.
- Odpadł nam z tego zawstydzenia.- Parsknął rozbawiony i przylepił się do drzwi, przytrzymując je tak.

Zerknął na Yasu i lekko się uśmiechnął a potem wszedł po schodach.
- Na to wygląda. - wymamrotał, wchodząc do zamku i kierując się do pokoju aby poczekać tam aż Kou otworzy drzwi.

Wydął wargi w lekkim niezadowoleniu, ale zaraz z uśmiechem wyprzedził chłopaka, kierując się do pokoju.

W sumie nie wiedział gdzie spędził ostatnie kilka dni, ale w końcu postanowił wrócić do zamku, bo mieli następnego dnia wieczorem wrócić do akademika, a on nie chciał tu zostać ani chwili dłużej. Akurat wchodził na dziedziniec, a widząc siedzącego na schodach Kise, zamrugał parokrotnie i podszedł do chłopaka.
- Dzień dobry, Kise-kun. - przywitał się z nim i usiadł na schodach obok blondyna.