Dziedziniec

Kiedy jakiś mężczyzna wyciągnął do niego dłoń, poprawił sobie psa na ręce i uścisnął spokojnie dłoń, sporo wyższego od siebie mężczyzny, z typowym spokojem na twarzy.

Spojrzała na kolegę i westchnęła cicho. A ten już no.. Podeszła do blondyna i uroczo się uśmiechnęła.
-Oczywiście, z chęcią zaprowadzę was do pokoi. -powiedziała po czym prowadząc blondyna, który najwyraźniej przewodził grupie zaprowadziła go do środka.

Wzięła szybko swoją rękę, niezadowolona. Aua czy coś..? Następnie tylko wyczekiwała wejścia do środka. Weszła, za tą dziwną parką najwyraźniej tam pracującą.

Przewróciła oczyma, po czym wzięła walizkę na której wciąż siedział kot i weszła za ludźmi do budynku.

Pisnął odsuwając się od chłopaka.
- Na pewno. Już skaczę z radości.- Prychnął i chwycił swoją walizkę, powoli wlekąc się powoli za resztą.

Chwycił za rączkę walizki, robiąc niezadowolony grymas i poszedł za tłumem.

Parsknął śmiechem po czym podszedł do niego.
- Daj to. - odparł, wziął od Kou walizkę i wolną dłonią złapał go za rękę, ciągnąc lekko do środka zamku.

Z westchnieniem spojrzał na zamek po czym podążył za ludźmi wchodząc do środka.

Gdy wszyscy zaczęli iść w stronę akademika nieśmiało podążyła za nimi. Miała nadzieję, że jakoś się zorientuje w którym jest pokoju.

Poprawił sobie torbę na ramieniu i po chwili wraz z psem poszedł do zamku za resztą.

Potrząsnął swoją dłonią, którą akurat wtedy trzymał Kuroko... I cóż, krew polała się strumieniami, ochlapując przechodzących, a sama ręka odpadła. Oczywiście był to głupi żart, jednak Aristide, krzyknął i wbiegł do zamku udając, że naprawdę stracił rękę.

Uśmiechnął się z wdzięcznością do dziewczyny. W tym samym momencie jakiemuś gościowi odpadła ręka, a na policzku Kise znalazła się krew. Autentycznie przerażony wbiegł do zamku, modląc się żeby szybko znaleźć swój pokój.

Gdy został ochlapany krwią, chwycił mocno za walizkę i wbiegł do zamku przestraszony.

Wyszedł na dziedziniec wraz z Nigou i rozejrzał się. Postawił czworonoga na ziemi i usiadł na schodach, obserwując jak ten biega. Nie przejmował się niczym, nawet jeśli jego podkoszulek dalej był od krwi... jeśli to była krew. W sumie nawet pokój w którym miał być nie wywoływał ponurych emocji bo było mu to obojętne a w coś takiego jak nawiedzony zamek na pewno nie uwierzy.

Wyszedł po cichu na dziedziniec. Widząc siedzącego tam jakiegoś chłopaka, od razu zaczął planować. Na chwilę zniknął w zamku, aby potem pojawić się gdzieś na tyłach dziedzińca w długiej, czarnej szacie z kapturem. Twarz miał ubrudzoną na biało najzwyklejszą mąką, a na oczach białe soczewki kontaktowe, żeby było straszniej. No i w takiej formie zaczął powoli sunąć przez dziedziniec, jak najdalej od chłopaka, aby tamten nie rozpoznał żartu.

Siedział sobie spokojnie teraz już głaszcząc zwierzaka, bo trochę minęło odkąd wyszedł z pokoju. Dopiero po dłuższej chwili dostrzegł coś w oddali. Zamrugał parokrotnie oczyma a pies cicho pisnął. Spojrzał na zwierzaka i przytulił go do siebie, wstając. Ściągnął brwi, ale lekko się wzdrygnął kiedy dodatkowo zawiał wiatr. Stał tak, wpatrując się w sylwetkę chociaż z każdą chwilą zaczynał coraz bardziej się obawiać, ale nie ruszył się z miejsca.

W pewnym momencie szybko odwrócił głowę w stronę chłopaka tak, żeby widać było jego twarz. Wcześniej starał się, aby jak najbardziej możliwie zasłonić. Ot tak, żeby Kuroko miał niespodziankę~  Nie zrobił jednak nic więcej, tylko wszedł gdzieś w krzaki... i już się więcej nie pokazał, bo tylnym wejściem wlazł do zamku.

Kiedy zobaczył twarz mężczyzny a dokładniej rozpoznał rysy twarzy, który jeszcze kilka godzin temu podał mu dłoń, otworzył szerzej oczy. To chyba były jakieś żarty. Wzdrygnął się tylko lekko i po chwili sam wszedł do zamku.

Wyszedł na dziedziniec, gwiżdżąc pod nosem. Ciekawe czy ktokolwiek będzie na tyle odważny, aby stawić się na jego treningu~ No i postanowił zebrać ludzi tutaj, żeby potem zaprowadzić ich na boisko.

Wyszedł na dziedziniec, przeciągając się. Był szczerze ciekawy jak będzie wyglądał trening. Mruknął coś tylko na dzień dobry do faceta, który najprawdopodobniej miał być ich trenerem i czekał na resztę.

Wyszedł na dziedziniec, patrząc po okolicy ze znużeniem. Domyślił się, że ten gość, który tu był, to ich trener. Niby wyglądał całkiem normalnie, ale pozory mylą. Ludzie tutaj byli jacyś walnięci.

Wyszła na dziedziniec, a kiedy tylko zobaczyła tego całego gościa z personelu, westchnęła pod nosem. Stanęła obok Kyo, witając się z nim cichym "cześć".

Wszedł na dziedziniec, przeciągając się. Było dość nieprzyjemnie, bo chłodno, ale postanowił nie narzekać. W końcu to obóz treningowy.

Weszła za Momo, stając koło niej i witając się z innymi "cześć".

Wyszedł na dziedziniec i przystanął gdzieś obok zgromadzonych, przeciągając się leniwie.