Pokój numer 145; Daiki Aomine

- Może jakoś by się zmieścił... ale pewnie by cię rozerwało - stwierdził po chwili przemyśleń, po czym cicho się zaśmiał.
- To co, idziemy gdzieś? - zapytał. - Jak będziemy tak leżeć, to nam się nie poprawi.

- No właśnie! A tego nie chcemy - parsknął śmiechem, a następnie skinął głową i wstał z łóżka. Zaczął się ubierać, bo słysząc o wyjściu od razu wróciła mu ochota na życie.
- A gdzie? Do kuchni? - uśmiechnął się szeroko.

- Możemy i do kuchni - odpowiedział z uśmiechem i sam się podniósł, a potem zaczął ubierać. Gdy był już gotowy, sięgnął jeszcze po telefon, z którym starał się nie rozstawać.
- To co, idziemy? - zapytał, zerkając na Kise.

Skinął głową, kiedy się pozbierał. Zawołał swojego kota, który leżał na dywanie obok psa i wyszedł z pokoju chłopaka, kierując się do kuchni.

Wyszedł za nim... z opóźnieniem.

Wszedł do pokoju, w środku zrzucając z siebie cichy. Przywitał się jeszcze z leżącym na dywanie psem, a następnie rzucił na łóżko, wtulając twarz w poduszkę. Robił się coraz bardziej zmęczony.

Wszedł za nim, szybko zrzucił zbędną garderobę i zamknął drzwi. Pogłaskał psa, a potem rozejrzał się za kotem Kise, ale chyba menda w kuchni została. Potem położył sie przy chłopaku i objął go ramieniem.
- Spać mi się jakoś chce - wymamrotał.

Spojrzał na Aomine, delikatnie mrużąc swoje oczy. Natychmiastowo odwrócił się w jego stronę i objął go ramionami za szyję, przytulając się.
- Dobranoc - wymruczał w odpowiedzi, a następnie wcisnął twarz w jego ramię, tak też odpływając.

- Dobranoc - odpowiedział cicho, przytulając go do siebie. Sam zamknął oczy, ale dłuższa chwila minęła, zanim wreszcie udało mu się zasnąć.

Kiedy wreszcie się obudził, usiadł na łożku bawiąc się swoim telefonem. Chciał poczekać aż Aomine sam wstanie i gdzieś pójdą, czy coś w tym rodzaju.

Kise nie musiał długo czekać, gdyż Aomine obudził się niedługo po nim. Od razu uniósł się do siadu i objął chłopaka od tyłu.
- Co tam, kocie? - zapytał sennie, mrużąc oczy. Nadal był trochę zaspany, zresztą jak zwykle zaraz po pobudce.

Drgnął lekko zaskoczony kiedy poczuł, jak Aomine go obejmuje. Zerknął na niego kątem oka, a następnie delikatnie się uśmiechnął.
- Nic takiego, co może być ciekawego z samego rana? - zapytał, a następnie przekrzywił lekko głowę w bok.
- A ty? Wyspany?

- Wyspany w sumie. Chcesz gdzieś iść? Jakby nie patrzeć, to twoje "z samego rana"... to raczej takie rano nie jest - zauważył z rozbawieniem, cały czas go tuląc. - Czułości mi się zachciewa~

- No tak, niby tak - uśmiechnął się głupawo, a następnie zaczął powoli gładzić chłopaka po policzku. Nachylił się jeszcze do niego, cmokając go w usta.
- Więc możesz dostać czułości, a potem gdzieś pójdziemy.

- A gdzie byś chciał? - zapytał od razu, przyciągając go jak najbliżej siebie. - I poproszę te czułości, a i owszem! - dodał po chwili, kąsając go lekko w wargę. Urrrrroczo.

- Mi to obojętne, Aominecchi. Byle żeby się nie nudzić - uśmiechnął się lekko i odwrócił w jego stronę. Przymknął oczy i delikatnie złączył ich usta w pocałunku, chicho przy tym pomrukując. Objął go za szyję.

Nie zdążył odpowiedzieć, w końcu Kise go pocałował. Nie zamierzał jednak narzekać. Jemu tam się nie nudziło, ale spędzenie kolejnego dnia w pokoju nie będzie zbyt dobrym rozwiązaniem. Zwłaszcza, że mieli kiedyś czas, że w ogóle się z niego nie ruszali.

Położył dłonie na jego policzkach, przesuwając po nich samymi kciukami. Jednocześnie nie odrywał się od warg chłopaka; narzucał ich pocałunkowi dość leniwe, powolne tempo, bo nie miał za bardzo ochoty na jakieś gwałtowniejsze pieszczoty. Dłońmi przesunął za jego uszami, aż w końcu objął go rękami za kark.

Był całkiem zadowolony z tych powolnych pieszczot, dlatego nie zamierzał nadawać im szybszego tempa. Miział go spokojnie dłońmi po plecach i czasami oczywiście tyłku. Nie mógł się przed tym powstrzymać.

Od czasu do czasu wzdychał z zadowoleniem, czując dotyk chłopaka. Było to przyjemne, ale mimo to postanowił to przerwać. Delikatnie się do niego uśmiechnął i wstał, mocno przeciągając.
- Idę do kuchni - poinformował go, a następnie wyszedł.

Po wyjściu Kise po prostu trochę posiedział i pobawił się z psem. Potem jednak opuścił pokój z zamiarem znalezienia spokojnego miejsca na opierdzielanie się.

Trzeba przyznać, że bardzo długo go tu nie było. Kręcił się po mieście, poza miastem... a do akademika i swojego pokoju trafił dopiero dziś. Można i tak. Nalał psu wody i dał jeść, po czym po prostu walnął się na łóżko, z braku lepszych pomysłów na życie. Zapewne spędzi tu kilka kolejnych dni, a przynajmniej wszystko na to wskazywało.

Wreszcie postanowił ruszyć dupsko z pokoju. Wstał, przebrał się i wziął ze sobą psa, uprzednio go karmiąc. Po tym po prostu wyszedł z pokoju, z zamiarem znalezienia Kise i wytłumaczenia się ze swego lenistwa.

Wszedł do pokoju Aomine. Dopiero tam zaczął ściągać z siebie mokre ciuchy. Zerknął kątem oka na wchodzącego zaraz za nim chłopaka.
- Masz tutaj jakieś ręczniki? - zapytał.

Wlazł za nim i sam też szybko zrzucił z siebie mokrą bluzę i spodnie.
- Jasne, że mam - odpowiedział spokojnie. Podszedł do szafki i wyciągnął z niej czyste ręczniki. Jeden podał Kise, a drugi wziął dla siebie, natychmiast wycierając twarz, włosy i szyję. Potem zajął się resztą ciała.Na szczęście gacie miał suche.