Pokój numer 249; Itaka Yukio.

Posłał mu delikatny uśmiech, kiedy ten znów się zarumienił.
-Film mnie jakoś nie wciągnął, więc możemy odpuścić sobie dalsze oglądanie. No i wolałbym porobić "coś innego" niż iść spać, ale jeśli jesteś zmęczony to możemy iść spać.

Skinął głową na pierwszą część wypowiedzi chłopaka, a następnie sięgnął po laptopa, aby go wyłączyć i odnieść na biurko. Drgnął na drugą część.
- C-Coś innego? Na przykład? - Zapytał, opierając się pupą o biurko.

-No wiesz. Różne "zabawy" w łóżku przecież są, nie?
Powiedział ze zboczonym uśmieszkiem.

Wytrzeszczył szeroko oczy, robiąc się czerwonym jak burak.
- N-Nie sądzę a-aby to był do-ooo-obry p-pomysł. - Wyjąkał, machając łapkami na wszystkie strony. Gdyby żyli w kreskówce to na pewno teraz byłoby widać uchodzącą z niego parę od zagotowania się.

Zgodnie z przewidywaniami, Yuu strzelił buraka.
-Oh. A to niby czemu?
Spytał, wciąż normalnym tonem. O tych zabawach mówił poważnie, ale reakcje chłopaka go po prostu bawiły.

- N-No bo... - Zaczął, zawieszając swój wzrok na podłodze. - Ja jeszcze nie wiem, co dokładnie czuję... - Dokończył, po wzięciu głębszego wdechu i przełknięciu śliny. - No i nie chcę też tego robić tak szybko... - Dodał po chwili ciszy, całkowicie już zakłopotany.

-Toż Cię doskonale rozumiem. I nie naciskam. To, że tak mówię, wcale nie znaczy, że tego od Ciebie wymagam.
Powiedział z lekkim uśmiechem. Chwilę później już spał.

Chłopak zasnął zanim Yuu zdążył mu cokolwiek odpowiedzieć. Zaśmiał się pod nosem na ten widok.
- Szybki jesteś. - Powiedział sam do siebie i podszedł do szafy po pidżamę w gwiazdki. Zanim zaczął się w nią przebierać, podreptał jeszcze raz do łózka i pomachał dłonią przed twarzą Tahiko. Wolał się upewnić, że chłopak śpi. Przebrał się i ostrożnie położył obok bruneta, co by to go nie obudzić. Nakrył ich jeszcze kołdrą, po czym przekręcił się na bok tak, ze był twarzą do niego. Przymknął powieki i czekał na sen.


Uchylił lekko powieki, podnosząc się do siadu. Przetarł oczy, po czym zerknął na jeszcze śpiącego bruneta. Uśmiechnął się, po czym wstał z łóżka i przeciągnął się, pomrukując przy tym. Podszedł do szafy, wyciągnął z niej czarne rurki, czarną bluzkę z długim rękawem i dżinsową kamizelkę. Ubrał się, zawiązał czarne trampki na nogach, przeczesał włosy, a następnie opuścił pomieszczenie.

Chłopak przebudził się, a nie zauważywszy Yuu w pokoju, opuścił pomieszczenie.

Kolejna noc poza akademikiem. Wykończy się kiedyś. Otworzył drzwi od pokoju i wszedł do środka. Jakoś udało mu się uciec wczoraj przed Tahiko. Westchnął, kładąc się na łóżku.
- Co on sobie myślał? - Burknął sam do siebie, przytulając poduszkę. Może by go tak nie wkurzył gdyby nie było Kyojiego i Kise przy tym. Masakra. - Jęknął w myślach, obracając się na brzuch i chowają przy tym swoją twarz. Zasnął po chwili.

Po nocy łażenia po mieście i rozmyślania Matt stanął przed pokojem Yuu. Dość mocno zapukał w drzwi.

Wymamrotał coś niezrozumiałego pod nosem, gdy obudził go jakiś hałas. Ktoś pukał? Na to wyglądało. Niewiele myśląc, zsunął się z łózka i podreptał powoli do drzwi. Ziewnął, stając przed nimi, a następnie je uchylił lekko.
- Tak? - Zapytał, przecierając oczy. Dopiero po tej czynności zerknął na swojego gościa, którym okazał się Tahiko.

-Etto. Wpadłem przeprosić za wczoraj.
Powiedział, opierając się przedramieniem o framugę drzwi.

Westchnął, otwierając drzwi na oścież.
- Wejdź. - Powiedział, podchodząc do biurka i siadając na krześle. Obrócił się w stronę chłopaka i wpatrywał się w niego. Postanowił go wysłuchać.

Wszedł powoli do środka i zamknął za sobą drzwi.
-No więc.. No.. Kurwa nie lubię i nie umiem przepraszać.. Ugh. Chcę Cię przeprosić, za to, że Cię zawstydzałem przy innych, no.
Mruknął, gapiąc się gdzieś w bok. Jak już wspomniał, nie lubił, nie umiał przepraszać.

Skinął głową na znak iż przyjmuje przeprosiny, a następnie odwrócił się w stronę biurka i oparł się na nim łokciami. Chłopak był beznadziejny w tego typu rzeczach z tego co Yuu mógł zauważyć. Westchnął, myśląc nad tym co by tu zrobić w tej sytuacji. Przeprosiny brzmiały szczerze, ale mimo to powoli zaczynał się obawiać, że chłopak chce się tylko pobawić nim. Co robić? Co robić? - Pytał się w myślach, mierzwiąc swoje włosy.

Widocznie mu ulżyło, kiedy tylko Yuu przyjął przeprosiny.
-To ten.. Ja już pójdę, żeby Cię dalej nie męczyć. Do jutra czy coś.
Powiedział i skierował się do drzwi.

Odwrócił się gwałtownie na krześle i wyleciał z niego do bruneta jak torpeda. Złapał go za ramię i w sumie to nie wiedział co powinien zrobić dalej. Utkwił wzrok w podłodze, a jego policzki zaszły lekką czerwienią.
- Etto... - Tyle z siebie wydusił.

Nie przyzna tego, ale reakcja Yuu go ucieszyła. Nie taki był jednak zamiar jego zachowania. Serio chciał wyjść, ponieważ uznał, że Yukio ma go dość. Uśmiechnął się lekko i przytulił chłopaka do siebie, a następnie pocałował go w czubek głowy.

Chyba nie miał za bardzo innego wyboru jak w całości poddać się chłopakowi. Zaczynał wariować w jego obecności, lecz bez niego nie byłby znów sobą. Nienawidził się za to, że tak łatwo przyszło mu się zakochać po raz kolejny, ale walka z tym nie prowadziła donikąd. Wtulił się w wielkoluda, przymykając powieki i zaciągając się jego zapachem. Chciał go zapamiętać. Odetchnął. Dalej się trząsł ze stresu, ale powoli zaczynał się przyzwyczajać.
- Zostań. - Mruknął cicho i niewyraźnie.

Zamruczał cicho, wciąż tuląc się do niego. W końcu wziął go na ręce.
-Zostanę.
Mruknął, smyrając go noskiem.

Wydał z siebie bliżej nieokreślony dźwięk, kiedy to znalazł się na rękach chłopaka w dosyć dużej odległości od ziemi.
- Jestem za ciężki! Coś Ci się stanie jeszcze! - Mówiąc to, machał rękoma i nogami na wszystkie strony. Uspokoił się trochę, kiedy usłyszał głos bruneta. Uśmiechnął się lekko.

-Daj spokój. Chucherko z Ciebie.
Mruknął, wciąż go trzymając. W końcu padł na łóżko, na plecy tak, żeby Yuu leżał na jego brzuchu. Uśmiechnął się lekko.

W tym momencie było mu tak dobrze, że mógłby spokojnie umrzeć już nigdy nie będąc zranionym. Wtulił się bardziej, kiedy wylądował z chłopakiem na łóżku. Tahiko był taki ciepły... Przymknął powieki, po czym prawie natychmiastowo zasnął. Nawet nie zorientował się kiedy go porwał sen.

Zachichotał cicho. Przytulił go mocniej do siebie i nakrył ich kołdrą. Pocałował chłopaka w czoło i sam nie zauważył kiedy już spał.