Pokój nr.1

Wymruczał coś pod nosem i uchylił lekko powieki. Brzmiało to mniej więcej jakby powiedział, ze kocha psy, wspomoże jakąś akcje charytatywną i zostanie miss świata. Przekręcił się na drugi bok i tutaj coś mu się już nie zgadzało. Wyciągnął jedną dłoń do przodu i zaczął obmacywać dziwne zjawisko, które zaszło w jego łóżku. W końcu otworzył szerzej powieki, ukazując swoje zaspane, zielone tęczówki.
- Reoś.. - Mruknął, zabierając dłoń z jego twarzy. Miał taki sen, że po prostu zapomniał, iż nie śpi w swoim pokoju w akademiku.

Brunet przez tą dłuższą chwilę przyglądał się szatynowi, szczególnie gdy odwrócił się w jego stronę. Czując jego dłoń na swojej twarzy, zamknął na moment jedno oko, a uchylił je, gdy Yuu zaczął otwierać oczy. Zaśmiał się cicho i rozczochrał jego włosy. Nie było po nim widać, że prawie wcale nie spał. O tyle dobrze.
- Wyspałeś się? - spytał z uśmiechem na ustach.

Skinął lekko głową i wtulił się w bruneta. Chwilę tak leżeli, aż w końcu Leo zaczął domagać się uwagi od Yuu. Wskoczył na nich i zaczął lizać go po twarzy.
- Leooo! - Zaśmiał się cicho, próbując odciągnąć od siebie psa. Kiedy ten wreszcie zszedł z łóżka, Yuu podniósł się do siadu i zaczął grozić psiakowi palcem.
- Leonardzie Ulryku Itaka. - Zaczął poważnie ale widząc słodkie oczka czworonoga, nie mógł nic dalej powiedzieć. - Nieważne. - Mruknął, składając usta w dzióbek.

Obejmował go spokojnie i przytulał do siebie, leżąc tak dłuższą chwilę. Zerknął też na zegar. Cóż, niedługo będzie trzeba pójść się rozejrzeć po hotelu, a może i w góry uda im się tego dnia pójść. Po chwili spojrzał na psa, który na nich wskoczył. Reo po chwili puścił szatyna, pozwalając mu się podnieść do siadu, a słysząc jego słowa i w końcu ten jego wyraz twarzy, roześmiał się tylko.

Spojrzał się na chłopaka nie bardzo wiedząc z czego się śmieje. Zarumienił się delikatnie, bo najwidoczniej zrobił coś głupiego. Mimo to uśmiechnął się. Cieszyło go, że potrafi doprowadzić Reo do śmiechu.

Podniósł się po chwili do siadu i rozczochrał włosy Yuu, a Leo pogłaskał po łebku. Wciąż jednak się uśmiechał. Szczerze mówiąc, jeszcze nigdy tyle się ani nie uśmiechał, ani nie śmiał. Nawet w towarzystwie kolegów z drużyny. Potem jednak złapał szatyna lekko od strony karku i musnął jego usta swoimi.

Wyszczerzył się, na skutek dłoni Reo, przeczesującej jego włosy. Miał nadzieję, że Reo jest chociaż w połowie tak samo szczęśliwy jak on sam. Kiedy chłopak musnął jego usta, pogłębił pocałunek.

Uśmiechnął się przez pocałunek i objął go ramieniem wokół pasa, przyciągając go w ten sposób do siebie. Po chwili uczynił pocałunek bardziej namiętnym, nie zwracając uwagi na psa, siedzącego na podłodze. Można raczej powiedzieć, że Reo jest bardziej szczęśliwy niż kiedykolwiek, więc nie wiadomo czy nie jest bardziej szczęśliwy niż szatyn. Chociaż szczęścia nie powinno się porównywać, ponieważ każdy wyraża go na swój własny sposób.

W końcu przerwał pocałunek, odsuwając się od bruneta. Uśmiechnął się uroczo do niego, przejeżdżając palcem po jego wargach.
- Starczy. Pamiętasz jak skończyło się to wczoraj? - Zapytał, zabierając dłoń. - Pupa dalej mnie boli. - Zachichotał, wstając z łóżka. Podszedł do swojej walizki i wyciągnął z niej czyste ubrania. Nieco mniej krępował się chłopaka, więc mógł się przy nim przebrać. Wciągnął jasne, jeansowe rurki, białą koszulkę w ananasy i zawiązał białe trampki. Pewnie powinien ubrać się cieplej, ale nie chciał aby Leo czekał. Postanowił zabrać go na spacer.
- Niedługo wracam. - Uśmiechnął się do Reo, zapinając psiaka na smycz i wyszedł.

Kiedy chłopak przerwał pocałunek, spojrzał na niego spokojnie. W sumie miał rację, więc Reo tylko podrapał się w tył głowy i przytaknął głową.
- Masz rację. Lepiej żeby dzisiaj do tego nie doszło, bo byś był całkiem wykończony. Aż tak Cię boli? - spytał, przyglądając mu się. Gdy szatyn się przebierał, spojrzał na psa i zamyślił się na chwilę. Potem widząc jak Yuu się ubrał, uśmiechnął się i siedząc na łóżku, oparł się plecami o ścianę. Słysząc jego słowa i widząc jak wychodzi skinął głową. Po chwili dotarło do niego, że chłopak poszedł na dwór. Westchnął cicho i po chwili siedzenia tak pod ścianą, zwyczajnie zasnął.

Po jakichś dwóch godzinach wrócił do pokoju. Zajęło mu to tyle czasu, gdyż poszedł trochę dalej za hotel i oczywiście zgubił się. Cały był przemarznięty. To chyba nie był dobry pomysł, aby iść tak ubranym. Zamknął za sobą drzwi i odpiął Leo. Psiak zadowolony, zaczął gonić swój ogon. Spojrzał na chłopaka, który spał. Uśmiechnął się delikatnie i podszedł do niego. Przykrył go kołdrą, jednocześnie całując go w policzek. Wpatrywał się tak chwilę w niego, aż w końcu ruszył się po bluzę. Wciągnął ją i zaczął pocierać ramiona.

Brunet przespał godzinę, dwie, a potem jeszcze kolejne kilkanaście minut. Gdy tylko poczuł jak został przykryty, zaczął się budzić, ale z początku wciąż miał zamknięte oczy. Dopiero po kilku kolejnych minutach zaczął się budzić i otwierać oczy. Rozchylił je i skierował wzrok na zegar, a potem na szatyna. Od razu w głowie wyliczył ile czasu chłopaka nie było.
- Gdzie się tyle czasu podziewałeś? Nie zmarzłeś za bardzo? - spytał jeszcze zaspany, przecierając swoje powieki i rozbudzając się do końca.

Wziął do ręki szkicownik i zaczął się zastanawiać przez chwilę. Z zamyśleń wyrwał go głos Reo. Odwrócił się, aby spojrzeć na chłopaka. Wyglądało na to, że go wybudził. Posłał przepraszające spojrzenie.
- Zgubiłem się.. - Wyjaśnił, drapiąc się nerwowo po policzku. - Nie przejmuj się tym. - Poprosił, uśmiechając się.

Po kilku minutach podniósł się z łóżka i podszedł do niego. Zerknął najpierw na jego szkicownik, a potem na niego i przykucnął przy jego łóżku.
- Uch, mogłem iść z Tobą. Yuu, będę się przejmował. - odparł i przyłożył dłoń do jego czoła, ale skoro było w porządku to odetchnął cicho.

- Reoś.. - Mruknął, przyglądając się brunetowi. Zachichotał, kiedy chłopak dotknął jego czoła.
- Spokojnie.. To nic. - Odłożył szkicownik i zsunął się z łóżka, aby się wtulić. - Mówiłem już, że jesteś kochany?

- Hm? - spojrzał na niego pytająco, a słysząc jak zachichotał zamrugał zaskoczony.
- Ja Ci dam to nic. Jeszcze mi się pochorujesz i będzie po wczasach. - wymamrotał, wpatrując się w niego. Potem tylko go objął i przytulił do siebie. Na jego pytanie tylko przytaknął głową twierdząco.
- Chyba. - odparł cicho.

Jakby teraz tak o tym pomyśleć to chłopak miał rację. Yuu zarumienił się po jego słowach. Chyba również powinien zacząć myśleć w ten sposób. Nie chciał więcej psuć ich wyjazdu.
- Wybacz. - Uśmiechnął się blado, wtulając się bardziej.

- Już dobrze. Jak masz zamiar wychodzić z Leo to ubieraj się cieplej. - uśmiechnął się lekko do niego, kładąc dłoń na jego włosach, a drugim ramieniem wtulając go bardziej w siebie. Potem tylko zerknął na psa i zastanowił się przez chwilę nad czymś.

- Aye sir! - Zasalutował, odsuwając się od chłopaka, aby przypadkiem go nie uderzyć. Jednakże widząc jak ten intensywnie o czymś rozmyśla, zaczął mu się uważnie przyglądać. Niestety przeszycie bruneta zielonymi tęczówkami nic nie dawało. Nie mógł kompletnie rozgryźć o czym w danej chwili myśli chłopak.

Wyrwał się po chwili z zamyśleń, kierując wzrok na szatyna i uśmiechnął się lekko do niego.
- Yuu... - rozczochrał jego włosy i przymknął na moment oczy, siadając na podłodze i ciągnąc za sobą szatyna tak, że ten usiadł pomiędzy jego kolanami.

- Hmm? - Uśmiechnął się szeroko, lądując pomiędzy kolanami chłopaka. Było mu teraz naprawdę dobrze. Jednakże martwiło go trochę zachowanie Reo. Z doświadczenia wiedział, że rozmyślania nie są za dobre. Cóż.. Przynajmniej tak było w jego przypadku.

- Nic, nic. - uśmiechnął się do niego i sięgnął do tyłu za siebie po szkicownik szatyna.
- Co miałeś zamiar szkicować? Widziałeś coś ciekawego na zewnątrz? - spytał ze zwykłej ciekawości, przerzucając co chwilę kartki.

Pokręcił głową na pytanie Reo. Niestety dalej miał blokadę, ale póki był przy nim chłopak to się tym nie przejmował. Nawet jakoś specjalnie o tym nie myślał.

Widząc jak pokręcił głową, tylko cicho westchnął. Zastanowił się przez moment i zerknął na leżącego przed nimi psa.
- Może spróbuj jeszcze raz narysować Leo, póki się nie rusza. - odparł cicho i złapał jeszcze za ołówek. Szczerze to chciał zobaczyć jak chłopak rysuje, nie gotowe szkice a w trakcie rysowania.

Kiedy tylko usłyszał propozycje chłopaka, spojrzał się na psa. Westchnął przeciągle. Jakoś tego nie widział, ale nie szkodziło spróbować. Odebrał szkicownik od Reo, muskając przy tym jego usta. Ustawił się jeszcze wygodniej i przez moment wpatrywał się w swój cel z przyłożonym ołówkiem do ust. W końcu wziął się do roboty.