Pokój nr.1

Kiedy ten się odsunął, przyjrzał mu się uważnie. Potem delikatnie uśmiechnął do niego.
- To w porządku. - odpowiedział i wstał po chwili, podchodząc do okna i wyglądając przez nie przez chwilę. Patrzył w co chwilę rozświetlane od grzmotów niebo, a po chwili skierował wzrok na szatyna.
- Yuu? Aż tak się boisz? - spytał, podchodząc do kucającego chłopaka i położył mu dłoń na głowie.
- Chcesz iść coś zjeść czy może zamówić coś do pokoju? Zgaduję, że po takiej podróży jesteś głodny. - odparł, nie spuszczając przez chwilę z niego wzroku.

- Niemiłe wspomnienia.. - Odpowiedział, uśmiechając się blado. Po chwili jednak podniósł się z podłogi.
- Jeżeli tylko będzie gdzieś ciszej niż tutaj to z przyjemnością się tam przeniosę. - Podrapał się nerwowo po policzku. - Oczywiście mogę się dostosować do Ciebie! W końcu to ty wszystko zaplanowałeś.. - Dodał szybko.

- Rozumiem. Nie wnikam. - odparł, po czym wyprostował się, zastanawiając przez moment.
- Hm, może do restauracji. Będzie tam grała muzyka, więc może nie będzie tak słychać tych grzmotów. Zależy od Ciebie. - uśmiechnął się do niego.

W jego oczach pojawił się promyk nadziei. Był już skłonny zaaranżować iż wychodzą, ale było mu głupio tak. Odchrząknął.
- Nie chcę podejmować sam tej decyzji. Dużo dla mnie robisz, więc powinno to zależeć też od Ciebie. - Powiedział, składając usta w dzióbek.

- Yuu.. Mnie obojętnie gdzie coś zjemy, a jeśli nie chcesz słyszeć tych grzmotów, to możemy iść do tej restauracji. Sądzę, że tam nie będzie tego tak słychać. - rozczochrał jego włosy i złapał za telefon, który wsunął do kieszeni spodni.
- To jak? - spytał.

Nie musiał długo się zastanawiać nad odpowiedzią.
- Moglibyśmy wyjść.. - Mruknął cicho, spoglądając kątem oka na chłopaka.

- W porządku, więc pójdziemy do restauracji, ale pies musi tu zostać. - odpowiedział mu z lekkim uśmiechem i złapał za klucz do pokoju. Z jednej strony wydawało mu się, że chłopak był niepewny, a z drugiej, że coś jest nie tak.

- Rozumiem.. - Odpowiedział uśmiechem na uśmiech i zwrócił się do Leo. - Bądź grzeczny. - Pogroził mu palcem, ale pies się tym jakoś nie przejął za specjalnie. Położył się pod łóżkiem zajętym przez swojego pana.

- No to idziemy. - złapał go za nadgarstek i lekko wyciągnął z pokoju, zerkając wcześniej na godzinę. Gdy tylko obaj opuścili pokój, zamknął go na klucz, który potem schował do kieszeni.

Lekko zaskoczony, dał się wyciągnąć z pokoju. Nic nie powiedział. Poklepał się jeszcze po policzkach, aby zredukować rumieńce.

Zaśmiał się cicho, widząc jego rumieńce i po puszczeniu go, spokojnie ruszył w stronę restauracji, która powinna być na niższym piętrze.

- I czo się śmiejesz? - Zapytał, nadymając policzki. Jednakże nie usłyszał odpowiedzi, więc powtórzył kilkakrotnie pytanie. Niestety to tylko wprawiało chłopaka w większy śmiech. Nie chcąc się poddać w tej kwestii, wskoczył chłopakowi na plecy. Wyglądało na to, ze w ten sposób przedostanie się do restauracji.

Kiedy wszedł do pokoju, utęskniony Leo rzucił się na niego. W efekcie Yuu wylądował na podłodze. Zachichotał cicho, głaszcząc czworonoga.
- Podziękuj Reo, bo gdyby nie on to bym tutaj nie trafił ponownie. - Wyszczerzył się.

Reo wszedł za nim do pokoju, zamykając za sobą drzwi i widząc go na podłodze z psem, tylko pokręcił głową.
- Masz zamiar tam spać? - zażartował z uśmiechem i wszedł bardziej do pokoju, podchodząc do łóżka, na którym usiadł. Uśmiechnął się do szatyna i odetchnął.

- Ach! nie. - Wstał pośpiesznie z podłogi i podszedł do swojej walizki. Wyciągnął z niej coś i skierował się do drzwi.
- Zaraz wracam. - Powiedział i wyszedł. Skierował się do łazienki.

- Jasne. - odpowiedział, samemu kładąc się na łóżku i bez celu patrząc się w sufit, czekając aż chłopak wróci do pokoju.
Przeleżał godzinę, dwie, trzy ale Yuu nie wracał. Reo poważnie się zmartwił, więc wstał i wyszedł z pokoju, zamykając go na klucz po czym poszedł do łazienki.

Po dłuższej chwili wszedł do pokoju i spojrzał za Yuu. Następnie usiadł na swoim łóżku i zwiesił wzrok, widocznie zamyślony. Czekał aż i Yuu usiądzie na swoim łóżku.

Wdreptał do pokoju zaraz za brunetem. Serce waliło mu jak głupie, bo przez to całe rozmyślanie, pogubił się już. Zamknął za sobą drzwi i skierował się do swojego łóżka, jednocześnie przeganiając stamtąd Leo. Pies posłusznie odsunął się, aby jego pan mógł normalnie usiąść.

Gdy szatyn usiadł na łóżku, spojrzał na niego uważnie. Jeszcze chwilę nad czymś myślał.
- Yuu.. Co się stało, że tak panicznie boisz się wody? - spytał. Wiedział, że może nie powinien, ale się martwił.

Zamurowało go, kiedy usłyszał pytanie chłopaka. Nie był w stanie z siebie wykrztusić. Po chwili ciszy, kiedy to wracał wspomnieniami do tamtego czasu, zaczął mówić. Opowiedział wszystko co pamiętał. Wakacje, praca rodziców, bankiet na jachcie, potężny sztorm, śmierć siostry i cudowne odratowanie go. Podczas tej historii, zaczęły spływać po jego policzkach łzy.
- Wybacz.. Myślałem, ze już się z tym uporałem. - Powiedział, przecierając oczy. - Dlatego właśnie boję się burzy i wody.

Reo był w ogromnym szoku i nie wiedział co zrobić. Przez chwilę nie drgnął, ale widząc jego łzy, zerwał się z łóżka i usiadł na jego łóżku. Objął go mocno i wtulił w siebie.
- Nie płacz. Przepraszam, nie powinienem pytać. - wyszeptał i schował go w swoich ramionach. Żałował, że zadał to pytanie.

- R-Reo.. - W momencie, w którym chłopak go przytulił, pozwolił sobie na wypłakanie się. Wtulił się w bruneta mocno i szlochał. Dawno już nie wpadł w taką histerię ale może to i dobrze, że tak się stało. Po jakimś czasie, kiedy już nie miał siły dłużej płakać, usnął w jego ramionach.

Reo obwiniał się o ten płacz szatyna. Nie chciał do tego doprowadzić. Najwidoczniej Yuu miał naprawdę ciężkie chwile. Gdyby tylko wiedział, że to coś takiego, to wcale by nie pytał. Kiedy chłopak się wypłakał i przy tym zasnął, brunet cicho odetchnął. Ucałował go delikatnie w czoło i położył na łóżku, zakrywając kołdrą. Potem usiadł na podłodze przy jego łóżku i spojrzał w okno, zamyślając się. Nie miał zamiaru spać, przynajmniej nie teraz.

Nastał ranek, kiedy się ocknął z krainy marzeń. Przeleciał leniwym spojrzeniem po pokoju. W pierwszej chwili nie zauważył bruneta. Podniósł się do siadu i przetarł oczy. Dopiero wtedy spostrzegł chłopaka przy swoim łóżku.
- Reoś? - Miał strasznie zachrypnięty głos.

Brunet przez całą noc siedział i wpatrywał się albo w okno, albo nad czymś rozmyślał. Nie przespał tej nocy. Być może za bardzo się tym wszystkim przejął, ale nawet gdyby chciał to nie byłby w stanie zasnąć. Dlatego rano gdy usłyszał jak chłopak się ruszył i wypowiedział jego imię, skierował na niego wzrok z lekkim uśmiechem.
- Cześć. Wyspałeś się? - spytał go i wstał z podłogi, na której przesiedział całą noc. Przeciągnął się bo niemal cały zdrętwiał. Potem złapał za butelkę wody i podał mu.
- Napij się. - odparł tylko.